Rozdział 8

Wraz z Helen biegłyśmy jak szalone do szkoły, ponieważ na późno wyszłyśmy z domu. Dokładnie 5 minut przed dzwonkiem weszłyśmy do budynku. Kupiłyśmy w sklepiku śniadanie, bo oczywiście zapomniałyśmy wziąć z domu. Doczołgałyśmy się na górę gdy nauczyciel otworzył salę i wpuszczał naszą klasę. Biologia. Ugh, nienawidzę tego gówna.. W przed ostatniej ławce siedział Paul Mauchine. Rodzice mówili mi o nim trochę. Jego rodzice pracują razem z moimi i Hel. Opowiadali, że jest wzorem chłopaka i inne gówna. Aż niedobrze robiło się od tych perfekcynych słodkości, no ale cóż. Może warto go poznać bliżej? Przysiadłam się do niego. Na tej lekcji zawsze siedziałam z Zayn'em, no ale cóż. Chyba się nie obrazi, prawda? 

-Cześć Paul- powiedziałam radośnie. 

-Hey, um, Izzie, tak?- uśmiechnął się. 

-Tak tak. Mogę z Tobą dzisiaj usiąść? Wiem, że mogę, dziękuję- zaśmiałam się. 

-Możesz- uśmiechnął się promiennie. 

Gadaliśmy jeszcze chwile, po czym- ja, jako dobra uczennica, on, jako pilny i wzorowy uczeń- zajeliśmy się lekcją. Co chwilę spoglądałam w stronę Malika. Wyglądał na wkurzonego. Boże, przecież tylko usiadłam z kolegą, jeśli o to był zły. No cóż, Zayn to nerwus, trzeba przyznać. Przyznać trzeba też to, że Paul to nudziarz. Po dzwonku podeszłam do mulata. 

-Cześć- uśmiechnęłam się, lecz wnioskując po jego minie, nie podzielał mojego entuzjazmu. 

-Cześć i pa. 

-Słucham?- trochę mnie to uraziło. 

-No, cześć i pa. Idź do Paula, największej cipki w szkole. 

-Zayn, chciałam go po prostu troche lepiej zapoznać. O co Ci chodzi? 

-O gówno. Jestem zdenerwowany- powiedział tak prosto z mostu. No wow kurwa. 

-Przepraszam? 

-Tak tak, a teraz pa, idę do Mi'i- uśmiechnął się chamsko. Nie wytrzymałam i odeszłam. Niech sie jebie! 

Kurwa, cham. Przez cały dzień przymilał się do Mi'i jak pojebany. Na wszystkich lekcjach, na których z nim siedziałam, puszczał jej oczka i uśmiechał się zniewalająco. Nie pozwolę, by jakiś chłopak robił mi na złość.



Przepraszam, że taki krótki i po czasie, ale ważne, że jest! ;D <3